Ὁ Χριστός πού ἦταν Θεός πέρασε ἀπό αὐτόν τόν κόσμο καί ἐνῶ δίδασκε τήν ΑΛΗΘΕΙΑ, ἐνῶ ἦταν Ἀπαθής, ἐντούτοις εἶχε ΕΧΘΡΟΥΣ. 
Ἔτσι πρέπει νά φιλοφοφήσουμε κι ἐμεῖς τήν ἰδέα καί τό γεγονός ὅτι θά ἔχουμε τούς περισσότερους θά ἔλεγα ἐναντίον μας καί λίγους κοντά μας.
Αὐτό πού ἔχει σημασία στή ζωή εἶναι νά ἔχει κανείς δύο τρεῖς καλούς φίλους δίπλα του. Καί τελικά καί ἕνας νά μείνει πιστός φίλος καί ἀδελφός, αὐτό εἶναι τό ΠΑΝ.
Νά μπορεῖς νά κρατᾶς ἕνα ἀδελφικό χέρι γιά ΠΑΝΤΑ σέ αὐτή τή ζωή, εἶναι μεγάλο δῶρο Θεοῦ. Μεγάλη εὐλογία.
Τίς περισσότερες ἀνθρώπινες σχέσεις τίς σκιάζει ἡ ἀνασφάλεια. Ὁ φόβος μήπως χάσω τά παιδιά μου, μήπως χάσω τό σύζυγό μου, μήπως χάσω τούς φίλους μου καί φύγουν ἀπο κοντά μου.
Φόβος. Ἄγχος. Ἀνασφάλεια.
Ἀλλά...
Ὑπάρχει καί ἕνα ΑΛΛΑ μέ κεφαλαῖα γράμματα.
Ἄν θέλουμε τό «γιά πάντα» ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νά μήν περιμένουμε «τά πάντα», ἀλλά νά δίνουμε «τά πάντα» σέ ὅσους ἀγαποῦμε.
Τά πάντα ἐκ καρδίας, προτοῦ τούς χάσουμε ἀπό κοντά μας.